"Ddim yn hir ar ôl cyfarfod â'n gilydd, fe wnaethon ni sylweddoli, fel cwpl, ein bod yn rhannu'r un gobeithion a breuddwydion. Y prif un - i gael teulu ein hunain. Fodd bynnag, cyn hir roedd yn bryd i ni wynebu nad oedd hyn yn mynd i ddigwydd yn naturiol ac fel sawl cwpl yn ein sefyllfa ni, gwnaethom ddechrau ar daith hir ac emosiynol o driniaethau a phrofion ffrwythlondeb; gan wynebu siom bob tro. Daeth cyfnod pan oeddem yn gwybod mai digon oedd digon, a gwnaethom atgoffa ein hunain mai teulu oedden ni ei eisiau, nid beichiogrwydd.
Roedd mabwysiadu yn rhywbeth roedden ni wedi'i drafod dros y blynyddoedd, ond roeddem yn teimlo bod angen i ni archwilio llwybrau eraill yn gyntaf. Gwnaeth archwilio'r opsiynau hyn ganiatáu i ni roi terfyn ar y rhan honno o'n bywydau a symud ymlaen heb ddifaru dim, gan wybod yn iawn ein bod wedi ymrwymo'n llwyr i roi cartref i blentyn drwy fabwysiadu.
Roeddwn i (Rosemary*) yn teimlo'n nerfus iawn yn codi'r ffôn i wneud ein cyswllt cyntaf â Mabwysiadu’r Fro, y Cymoedd a Chaerdydd - ond doedd dim angen i fi boeni. Bryd hynny, roedd prinder pobl a oedd yn mabwysiadu a sawl plentyn yn aros am gartrefi parhaol. Roedd clywed hyn, ar ôl bod drwy gymaint, yn deimlad gwych. Rydyn ni'n gwybod nad yw'r sefyllfa hon yn digwydd bob tro a bod y gymhareb o ran nifer y rhieni sydd ar gael i fabwysiadu a nifer y plant sydd ar gael i’w mabwysiadu yn amrywio, ond hyd nes i chi godi'r ffôn fel gwnes i, fyddwch chi byth yn gwybod!
Yn fuan ar ôl yr alwad, gwnaethom fynychu noson wybodaeth, cawsom ymweliad cychwynnol ac aethom ar hyfforddiant mabwysiadu. Er bod rhai pethau yn anodd eu clywed, fe wnaeth gadarnhau yn ein meddyliau mai dyma'r ffordd ymlaen i ni. Yna, cawsom weithiwr cymdeithasol i fynd â'n taith mabwysiadu i'r cam nesaf. Mewn gwirionedd, aeth y 6-8 mis nesaf o asesiadau heibio’n gyflym iawn, ac er ein bod wedi clywed y gall y cam hwn fod yn eithaf ymwthiol, doedden ni wir ddim yn teimlo ei fod felly. I ddweud y gwir, roedd y trafodaethau a'r rhannau gwaith cartref yn therapiwtig iawn yn ein barn ni. Fe wnaeth ganiatáu i ni fyfyrio ar y gorffennol a gwerthfawrogi mor gryf oedden ni fel cwpl. Roedd ymchwilio i'r amwynderau lleol, meddwl am ein rhwydwaith cymorth a chael cadarnhad ein bod yn barod i fod yn rhieni, yn brofiad cadarnhaol iawn.
Roeddem yn ffodus iawn bod pethau wedi mynd rhagddynt yn ddidrafferth ar y cyfan, yn ystod y broses asesu. Yr her fwyaf a wynebwyd gennym oedd newid gweithiwr cymdeithasol i fynd â ni i’r cam nesaf ar ôl yr asesiadau. Doedden ni ddim yn siŵr sut oedd hyn yn mynd i weithio ar ôl treulio misoedd yn mynd trwy fanylion personol ein bywydau gyda rhywun arall. Fodd bynnag, cawsom weithiwr cymdeithasol arbennig iawn a gafodd yr holl wybodaeth am ein sefyllfa yn gyflym iawn a chafwyd perthynas agos rhyngom o’r dechrau.
Gwnaethom symud yn ein blaenau i gael ein cymeradwyo’n unfrydol fel darpar rieni sy’n mabwysiadu ac o fewn ychydig wythnosau cawsom alwad ffôn i ddweud ein bod wedi cael ein paru â phlentyn posibl. I rai, gall hyn gymryd yn hirach, ond mae mor bwysig i gael y paru cywir i bawb, hyd yn oed os yw'n cymryd amser. Fe wnaeth y cam hwn godi rhai pryderon, ac roedd ein pennau yn llawn cwestiynau: A fydd yr holl weithwyr cymdeithasol sy'n rhan o'r broses yn ei hoffi ni? Beth os bydd y cynghorydd meddygol yn dweud rhywbeth wrthym nad ydym yn barod ar ei gyfer? Beth os na fyddwn yn teimlo cysylltiad pan fyddwn yn gweld llun? Wrth edrych yn ôl, roedd y rhain i gyd yn deimladau iach, normal.
O hyn ymlaen, mae ein stori ni yn un hapus iawn. Gwnaethom deimlo'r 'cysylltiad' y tro cyntaf y gwnaethom weld llun ein merch fach, cawsom ein cymeradwyo’n unfrydol gan y panel paru ac roeddem wrth ein boddau â’r holl baratoadau a'r siopa!
Wrth edrych yn ôl ar y broses yn ei chyfanrwydd, rydyn ni o'r farn mai'r cyflwyniadau oedd y rhan fwyaf dwys ac er eu bod wedi'u cynllunio'n dda iawn, aethom drwy amrywiaeth helaeth o emosiynau. Roedd y disgwyl a'r broses ei hun yn un eithaf blinderus. Roedd angen i ni fod yng nghartref y rhieni maeth yn gynnar iawn ac yn hwyr iawn ac roedd yn gryn dipyn i ddod i delerau ag ef. Er hyn, ni fydd dim yn rhagori ar y teimlad o ddal ein merch am y tro cyntaf - doedden ni ddim am ei rhoi hi i lawr! Roedd ffarwelio a gadael ar ddiwedd bob dydd yn mynd yn anoddach wrth i'r wythnos fynd rhagddi. Roedd yn dangos y berthynas arbennig a oedd yn cael ei ffurfio.
Ar ôl iddi ddod adref aeth amser heibio a gwnaethom syrthio i fyd o hapusrwydd. Roedden ni wrth ein boddau yn cael bod yn rhieni a delio gyda phopeth a ddaw yn sgil hynny. Erbyn i'r Gorchymyn Mabwysiadu gael ei roi, ac i'r Gwrandawiad Dathlu gael ei gynnal, roeddem wedi bod yn uned deuluol gref am gyfnod hir.
Dair blynedd yn ddiweddarach, roeddem yn gwybod ei bod yn amser cywir i'r teulu dyfu felly gwnaethom roi pethau ar waith i wneud cais i fabwysiadu am yr eildro.
Cawsom broses ymgeisio debyg o ran asesiadau a gofynion a therfynau amser. Wrth gwrs y tro hwn, roedd yn ymwneud â'r tri ohonom ac roedd yn golygu ein bod yn edrych ar bethau megis straeon bywyd, trefniadau cysylltu â rhieni biolegol a hanesion meddygol o bersbectif gwahanol. Roedd hefyd yn bwysig iawn ein bod yn cydbwyso anghenion ein merch yn y penderfyniadau roeddem yn eu gwneud.
Gyda chymorth gan yr un gweithiwr cymdeithasol, cawsom ein paru â'n bachgen bach hyfryd ac aethom o dri i bedwar. Unwaith eto, roedd yn rhaid rhoi ystyriaeth ofalus i gyflwyniadau, gan ystyried pethau fel hebrwng yn ôl ac ymlaen i’r ysgol feithrin a'n trefn o ran amser gwely y tro hwn. Roedd wirioneddol yn fuddiol i gynnwys ein merch yn y broses ac roedd yn sbarduno sgyrsiau â hi am ei thaith mabwysiadu ei hun a stori ei bywyd.
Gwnaeth y berthynas glós rhwng ein rhai bach, fel brawd a chwaer, dyfu’n llawer cyflymach nag yr oeddem wedi'i ddychmygu. Roedd ein merch fach yn llawn cyffro y tro cyntaf y gwnaeth hi gyfarfod ag ef. Roedd y paratoadau a'r cyfnod wnaeth arwain at y foment hon yn allweddol ac roedd hi’n rhan bwysig o’r cyfan. Roedd hi wrth ei bodd yn arbennig yn recordio neges iddo ar ei lyfr trawsnewid a hi wnaeth ddewis y ffotograffau yr oedd hi am eu cynnwys. Bob tro yr oedden ni’n mynd i siop, roedd hi'n dewis rhywbeth iddo hefyd a gwnaethom sicrhau bod anrheg arbennig iddi hi wrtho fe yn aros iddi yn nhŷ'r rhieni maeth. Gwnaethom siarad gryn dipyn am y berthynas wych a oedd gennym gyda'n brodyr a'n chwiorydd ein hunain gan ddangos lluniau iddi o atgofion melys yn ystod ein plentyndod. Gwnaethom hefyd bwysleisio pa mor arbennig ydoedd bod ei ffrindiau yn cael gymaint o hwyl gyda'u brodyr a'u chwiorydd.
Roedd yn anodd ceisio sicrhau amser digonol gyda hi ar ei phen ei hun, ac roedd hyn yn anodd iawn i bob un ohonom. Gwnaethom ein gorau i wneud pethau gyda'n gilydd, ond roedd yn rhaid i ni gadw at ei drefniadau ef yn ystod y misoedd cychwynnol er mwyn ei helpu i ymgartrefu, ac roedd hyn yn aml yn golygu y byddai’n rhaid i ni adael lleoedd pan oedd hi wrthi’n cael sbri. Roedd hyn yn anodd iawn iddi, ond rydym yn lwcus iawn bod ganddi gymeriad cariadus ac mae hi'n amyneddgar iawn gydag ef. Dydy hynny ddim i ddweud nad yw hi'n cael ambell foment, yn enwedig pan fydd ef yn tynnu ei gwallt, neu'n taflu ei theganau, ond yn gyffredinol mae hi'n credu ei fod yn annwyl iawn!
Oherwydd nad yw ein plant ni yn frawd a chwaer biolegol, mae hyn yn dod â gwahanol fath o straeon bywyd a threfniadau cysylltu â rhieni biolegol, a bydd yn rhaid ystyried hyn wrth i'r blynyddoedd fynd rhagddynt. Roedd hyn yn ystyriaeth allweddol yn ystod y cyfnod paru. Gwnaethom benderfynu y byddem yn onest am eu hamgylchiadau gwahanol ac rydym bob amser yn defnyddio'r ymadrodd 'mae teuluoedd yn dod at ei gilydd mewn ffyrdd gwahanol' felly mae hyn eisoes yn sail gadarn i adeiladu arni. Y gwir yw, yn anorfod bydd cwestiynau'n codi ynghylch pam fod un yn cael rhywbeth a'r llall ddim, pam ein bod ni’n gwybod mwy am deulu biolegol un plentyn na'r llall ac ati. Rydym yn obeithiol bod y cariad sydd ganddynt at ei gilydd a'r cymorth y byddwn ni’n ei roi iddynt, yn caniatáu i ni gydnabod hyn a gweithio arno gyda'n gilydd.
Rydym bob amser wedi bod yn awyddus i gefnogi ein rhai bach mewn unrhyw ffordd posibl. Rydym am fod yn agored ynghylch sut daethom yn deulu. I helpu i gefnogi ein plant ein hunain, yn ogystal â theuluoedd eraill sydd wedi mabwysiadu, rwy'n falch o fod wedi cyhoeddi llyfr stori i blant i helpu i esbonio'r broses o fabwysiadu ac i gydnabod y rôl arbennig y mae gweithwyr cymdeithasol a rhieni maeth yn ei chwarae wrth ddod â theuluoedd ynghyd drwy fabwysiadu. Rydym mor ddiolchgar am y cymorth a gawsom gan Mabwysiadu’r Fro, y Cymoedd a Chaerdydd, felly rydym wedi cyflwyno’r llyfr i'n gweithiwr cymdeithasol - hi yw ein "Tylwythen Deuluol" ac iddi hi mae'r diolch am bopeth.
Gallwch ddod o hyd i fanylion ynghylch "The Family Fairies" yn adran ‘Darllen, Gwrando, Gwylio’ gwefan Mabwysiadu’r Fro, y Cymoedd a Chaerdydd dan y pennawd 'Llyfrau i Blant' neu ar gyfryngau cymdeithasol: